Tijdens mijn eerste zwangerschap leerde ik het beroep van zelfstandige vroedvrouw kennen en het zaadje was geplant. Janne werd op 21 november 2003 geboren. Ik werkte op dat moment als verantwoordelijke in een kinderdagverblijf en hoewel ik dit werk graag deed, liet het idee om zelf ook vroedvrouw te worden me niet meer los. Tijdens mijn tweede zwangerschap ontkiemde het zaadje. Dit was wat ik absoluut wilde gaan doen. Ik wist alleen nog niet hoe… Joppe werd geboren op 19 augustus 2005. Tijdens mijn derde zwangerschap werd mijn droom stilaan realiteit. Ik was gestart in het eerste jaar vroedkunde aan de Karel de Grote Hogeschool te Antwerpen. De kiem groeide uit tot een teer plantje. Jounes werd geboren op 28 juni 2007. In juni 2010 studeerde ik met grote onderscheiding af en mocht mezelf nu officieel vroedvrouw noemen. Na een korte interim als kraamverzorgster in Amphia Breda begon ik in september in het St-Vincentius te Antwerpen. Na anderhalf jaar ging ik terug naar Nederland waar ik kon beginnen als verloskundige in Amphia Breda. Daar heb ik erg veel ervaring opgedaan. Een verloskundige in Nederland doet immers, in tegenstelling tot een vroedvrouw in een Belgisch ziekenhuis, zelf de bevallingen zolang ze normaal verlopen. In 2013 heb ik dan de stap gezet om als zelfstandige vroedvrouw koppels te gaan begeleiden tijdens de zwangerschap, de bevalling en de kraamtijd.
Tot snel, Lieve.
Voor mij was het snel duidelijk, ik wilde met mensen en kinderen werken. Ik werkte 3 jaar als opvoedster in de bijzondere jeugdzorg en 6 jaar als ambulancier. Tijdens de zwangerschap van mijn tweede zoontje gooide ik mijn leven om en begon ik de opleiding vroedkunde. Ik deed stage op verschillende verloskwartieren in Vlaanderen en kwam zo in aanraking met verschillende benaderingen van zwangerschap en geboorte. Dit was wat ik wilde doen, mensen helpen bij zulk een bijzonder gebeuren. Ik geloof in levenslang leren en kansen aangrijpen. In november 2015 deed ik dan ook extra ervaring op door te werken in een van de drukste en armste ziekenhuizen van Tanzania. Dat ik nu de kans krijg om samen met twee prachtcollega’s een praktijk uit te bouwen, is een droom die in vervulling gaat. Hopelijk zie ik jullie binnenkort om jullie te helpen bij jullie zwangerschap.
Groetjes, Katia!
Nog niet helemaal duidelijk wat het beroep precies inhield, wist ik reeds in de lagere school dat ik vroedvrouw wilde worden … In 1998 behaalde ik dan ook trots mijn diploma, klaar om hiermee een stap in de wereld te zetten. Je mag dat best letterlijk nemen: Ik begon in Turkije voor een jaar, keerde terug naar België, om 2 jaar later naar Aruba te trekken. Na een dik jaar daar gewerkt te hebben, verhuisden we naar Nederland, om 3 jaar later uiteindelijk terug in België uit te komen. Door deze mix aan ervaringen, leerde ik verschillende mogelijkheden van het beroep kennen; in een ziekenhuis en als zelfstandige, in het Belgische model en het Nederlandse model, alleen en in een groepspraktijk… Ik voelde al zeer snel wat echt ‘mijn ding’ was: bij de mensen thuis, kopje thee erbij, tijd maken om – samen met hen – hun verhaal te schrijven… Toen ik echter zelf mama werd (na een vlotte thuisbevalling), vond ik de combinatie met een zelfstandige praktijk steeds zwaarder. Daarom maakte ik de sprong naar het onderwijs. Via de lessen probeerde ik mijn passie voor ons beroep ‘in de meest pure vorm’ door te geven. Alhoewel ik ook hier voldoening uit haalde, was de praktijk toch echt meer op mijn lijf geschreven. Dus toen de kinderen oud genoeg waren en mijn man niet meer in shiften werkte, kon ik er weer helemaal voor gaan…En zo kom ik tot waar ik nu ben: bij Hikketein, waar we elkaar hopelijk snel zullen ontmoeten!
Groetjes, Kristel!
Thuis geboren in een veilig en warm nest. Ik vermoed dat daar ergens een zaadje gepland is… In 2010 studeerde ik af als vroedvrouw en ging ik aan het werk op de materniteit en verloskamer van Sint-Vincentius in Antwerpen. Hier heb ik met enorm veel plezier en gedrevenheid de beginselen der verloskunde geleerd. Drie zalige en leerrijke jaren verder, riep het avontuur en vertrok ik vervolgens met Artsen Zonder Grenzen. De verschillende missies brachten me als vroedvrouw op vele plekken over de wereld. Doorheen deze 6 prachtige jaren heb ik mezelf zowel op persoonlijk als professioneel vlak ontwikkeld. Soms ging het er minder rooskleurig aan toe dan ik in België gewend was maar dit leerde me inspelen op de meest uiteenlopende en onverwachte situaties en leverde me boven al momenten vol warmte, liefde, brede glimlachen, kleine gelukjes en de meest intense vriendschappen op. Hoewel mijn interesse ver over alle landsgrenzen heen reikt, is het nu tijd om het een keertje kortbij huis te zoeken. Ik verlang naar de kern van het vroedvrouwenberoep, naar een wereld waar élke vrouw in haar eigen kracht, op een veilige manier en in warme omgeving kan bevallen.
Ik kijk er naar uit jullie te ontmoeten!
groetjes Margo!